Zaimki dzierżawcze w języku hiszpańskim

Czy wiesz, że znając język polski mamy ogromną przewagę nad innymi językami? Po pierwsze, nasz język ojczysty należy do najtrudniejszych na świecie. Po drugie, zaimki dzierżawcze w języku polskim odmieniają się przez przypadki, rodzaje i liczby. W języku hiszpańskim jest to zagadnienie dużo prostsze, które poznamy już na początku każdego kursu językowego. 

ZAPISZ SIĘ NA NEWSLETTER I POBIERZ ĆWICZENIA DO TEJ LEKCJI ZA DARMO

Posesivos, czyli zaimki dzierżawcze

Zacznijmy od podstaw. Przede wszystkim jaka jest funkcja zaimków dzierżawczych? Mówiąc w skrócie pozwalają nam one wyrazić przynależność danej rzeczy lub przedmiotu. Inaczej mówiąc, zaimków dzierżawczych używamy, gdy chcemy opisać, do kogo coś lub ktoś należy.

mi – mój, moja, moje

tu – twój, twoja, twoje

su – jego, jej

nuestro/nuestra – nasz, nasza

vuestro/vuestra – wasz, wasza

su – ich

Z pewnością jesteś ciekawy przykładów, aby lepiej zrozumieć ten temat. Zatem to one:

• Mi hermana es guapa – Moja siostra jest ładna.
• Tu amiga es española – Twoja przyjaciółka jest Hiszpanką. 

Jak już mówiłam wcześniej zaimki dzierżawcze w języku polskim, odmieniamy przez przypadki. Dlatego tych przykładów, może być więcej i na przykład „mi” możemy przetłumaczyć też jako mojego, mojemu, moim. Z pewnością, język hiszpański jest dużo prostszy, bo uczymy się tylko jednej formy. Oprócz tego, kolejna różnica to rodzaj. W języku polskim mamy trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki. Dlatego w pierwszym przykładzie mamy mój, moja i moje. Sprawdźmy to na przykładach:

• Mi padre – mój tata
• Mi prima – moja kuzynka
• Mi escritorio  – moje biurko

Liczba mnoga zaimków dzierżawczych

W języku hiszpańskim podobnie jak w języku polskim miejsce zaimków w zdaniu jest przed rzeczownikiem. Należy pamiętać, żeby uzgodnić je przede wszystkim z liczbą i rodzajem rzeczownika. 

mis – moi, moje

tus – twoi, twoje

sus – jego, jej

nuestros/nuestras – nasi, nasze

vuestros/vuestras – wasi, wasze

sus – ich

• Mis hermanas son guapas. – Moje siostry są ładne.
• Tus amigas son españolas. – Twoje przyjaciółki są Hiszpankami.

Kiedy musimy pamiętać, żeby uzgodnić rodzaj rzeczownika? Jak widać w tabelce, musimy być czujny przy nuestro i vuestro oraz w liczbie mnogiej przy nuestros, vuestros. Jako przykład przyjrzyj się poniższym zdaniom:

• Nuestro hijo – nasz syn
• Nuestra hija – nasza córka
• Nuestros hermanos – nasi bracia
• Nuestras hermanas – nasze siostry

Akcentowane zaimki dzierżawcze

W języki hiszpańskim możemy się spotkać również i akcentowanymi zaimkami dzierżawczymi. W przeciwieństwie do nieakcentowanych, które poznałeś we wcześniej części artykuły, te mogą występować samodzielnie. Dodatkowo odmieniamy je wszystkie przez rodzaje i liczbę. 

mío	mía	míos	mías
tuyo	tuya	tuyos	tuyas
suyo	suya	suyos	suyas
nuestro	nuestra	nuestros	vuestros
vuestro	vuestra	vuestros	vuestras
suyo	suya	suyos	suyas

• Esta casa es mía. – Ten dom jest mój.
• Este libro es tuyo. – Ta książka jest twoja.

Użyjemy ich również, gdy nie chcemy powtarzać po raz kolejny rzeczownika, ponieważ z kontekstu wiemy, o czym mowa. W tym przypadku użyjemy, także rodzajnika określonego (el, la, los, las).

• Estas maletas son mías. ¿Dónde están las tuyas? – Te walizki są moje. Gdzie są twoje?
• Mi padre es polaco, el tuyo es italiano. – Mój tata jest Polakiem, a twój jest Włochem.

Podsumowując, pierwszy typ zaimków dzierżawczych nieakcentowanych występuje przed rzeczownikiem. Podczas gdy, zaimki dzierżawcze akcentowane nie wymagają użycia rzeczownika i występują samodzielnie. Na pewno dzięki tym wskazówkom to zagadnienie gramatyczne będzie dużo łatwiejsze do opanowania.

Na koniec polecam Ci zobaczyć kolejną lekcję o zaimkach wskazujących w języku hiszpańskim.