Zaimki dzierżawcze w języku hiszpańskim

Czy wiesz, że znając język polski mamy ogromną przewagę nad innymi językami? Po pierwsze, nasz język ojczysty należy do najtrudniejszych na świecie. Po drugie, zaimki dzierżawcze w języku polskim odmieniają się przez przypadki, rodzaje i liczby. W języku hiszpańskim jest to zagadnienie dużo prostsze, które poznamy już na początku każdego kursu językowego. 

ZAPISZ SIĘ NA NEWSLETTER I POBIERZ ĆWICZENIA DO TEJ LEKCJI ZA DARMO

Posesivos, czyli zaimki dzierżawcze

Zacznijmy od podstaw. Przede wszystkim jaka jest funkcja zaimków dzierżawczych? Mówiąc w skrócie pozwalają nam one wyrazić przynależność danej rzeczy lub przedmiotu. Inaczej mówiąc, zaimków dzierżawczych używamy, gdy chcemy opisać, do kogo coś lub ktoś należy.

mi	mój, moja, moje
tu	twój, twoja, twoje
su	jego, jej
nuestro/nuestra	nasz, nasza
vuestro/vuestra	wasz, wasza
su	ich

Z pewnością jesteś ciekawy przykładów, aby lepiej zrozumieć ten temat. Zatem to one:

• Mi hermana es guapa – Moja siostra jest ładna.
• Tu amiga es española – Twoja przyjaciółka jest Hiszpanką. 

Jak już mówiłam wcześniej zaimki dzierżawcze w języku polskim, odmieniamy przez przypadki. Dlatego tych przykładów, może być więcej i na przykład „mi” możemy przetłumaczyć też jako mojego, mojemu, moim. Z pewnością, język hiszpański jest dużo prostszy, bo uczymy się tylko jednej formy. Oprócz tego, kolejna różnica to rodzaj. W języku polskim mamy trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki. Dlatego w pierwszym przykładzie mamy mój, moja i moje. Sprawdźmy to na przykładach:

• Mi padre – mój tata
• Mi prima – moja kuzynka
• Mi escritorio  – moje biurko

Liczba mnoga zaimków dzierżawczych

W języku hiszpańskim podobnie jak w języku polskim miejsce zaimków w zdaniu jest przed rzeczownikiem. Należy pamiętać, żeby uzgodnić je przede wszystkim z liczbą i rodzajem rzeczownika. 

mis	moi, moje
tus	twoi, twoje
sus	jego, jej
nuestros/nuestras	nasi, nasze
vuestros/vuestras	wasi, wasze
sus	ich

• Mis hermanas son guapas. – Moje siostry są ładne.
• Tus amigas son españolas. – Twoje przyjaciółki są Hiszpankami.

Kiedy musimy pamiętać, żeby uzgodnić rodzaj rzeczownika? Jak widać w tabelce, musimy być czujni przy nuestro i vuestro oraz w liczbie mnogiej przy nuestros, vuestros. Jako przykład przyjrzyj się poniższym zdaniom:

• Nuestro hijo – nasz syn
• Nuestra hija – nasza córka
• Nuestros hermanos – nasi bracia
• Nuestras hermanas – nasze siostry

Akcentowane zaimki dzierżawcze

W języki hiszpańskim możemy się spotkać również z akcentowanymi zaimkami dzierżawczymi. W przeciwieństwie do nieakcentowanych, które poznałeś we wcześniej części artykuły, te mogą występować samodzielnie. Dodatkowo odmieniamy je wszystkie przez rodzaje i liczbę. 

mío	mía	míos	mías
tuyo	tuya	tuyos	tuyas
suyo	suya	suyos	suyas
nuestro	nuestra	nuestros	vuestros
vuestro	vuestra	vuestros	vuestras
suyo	suya	suyos	suyas

• Esta casa es mía. – Ten dom jest mój.
• Este libro es tuyo. – Ta książka jest twoja.

Użyjemy ich również, gdy nie chcemy powtarzać po raz kolejny rzeczownika, ponieważ z kontekstu wiemy, o czym mowa. W tym przypadku użyjemy, także rodzajnika określonego (el, la, los, las).

• Estas maletas son mías. ¿Dónde están las tuyas? – Te walizki są moje. Gdzie są twoje?
• Mi padre es polaco, el tuyo es italiano. – Mój tata jest Polakiem, a twój jest Włochem.

Podsumowując, pierwszy typ zaimków dzierżawczych nieakcentowanych występuje przed rzeczownikiem. Podczas gdy, zaimki dzierżawcze akcentowane nie wymagają użycia rzeczownika i występują samodzielnie. Na pewno dzięki tym wskazówkom to zagadnienie gramatyczne będzie dużo łatwiejsze do opanowania.

Na koniec polecam Ci zobaczyć kolejną lekcję o zaimkach wskazujących w języku hiszpańskim.